Από την πανοραμική φωτογραφία, γίνεται σαφές ότι οι περισσότερες σκηνές έχουν φύγει (βρίσκονται στον παράλληλο καταυλισμό Olive Grove) και στη θέση τους έχουν μπει κοντέινερ, και σε πολλές περιπτώσεις διώροφα, εξασφαλίζοντας περισσότερες θέσεις διαμονής. Εκτός από το ΠΡΟΚΕΚΑ, το προαναχωρητικό κέντρο, όπου βρίσκονται υπό κράτηση όσοι είναι υπό απέλαση- επιστροφή, οι άλλες πτέρυγες είναι ανοιχτές. Όμως στους τομείς των ευάλωτων οικογενειών, των ανήλικων ασυνόδευτων προσφύγων και των γυναικών που ταξιδεύουν μόνες τους, οι δικαιούχοι εισερχόμενοι μπαίνουν με την επίδειξη συγκεκριμένης κάρτας. Η περίφραξη και η ειδική άδεια, όπως μας εξήγησε ο διοικητής του Κέντρου, Γιάννης Μπαλπακάκης, είναι για την ασφαλή διαμονή τους. Στόχος είναι έτσι, να κατανέμονται καλύτερα γειτονιές, ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και θρησκευτικές κοινότητες. Αναλυτικά οι πτέρυγες στον ειδικό πίνακα.
Ο πρόεδρος της Κοινότητας της Μόριας, Νίκος Τρακέλλης λέει στο «Ε»:
«Ούτε μία δραχμή δεν πήραμε στη Μόρια»
Της ΑΝΘΗΣ ΠΑΖΙΑΝΟΥ
«Ξυπόλητος πρίγκηψ» νιώθει ο πρόεδρος της τοπικής Κοινότητας Μόριας, Νίκος Τρακέλλης, που ακούει τα εκατομμύρια που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για το προσφυγικό στην Ελλάδα, αλλά η Μόρια, που πλήττεται περισσότερο από το φαινόμενο απουσιάζει παντελώς από τους κωδικούς της χρηματοδότησης. Πάντως αρκετοί συγχωριανοί του αναγνωρίζουν ότι ο ίδιος τρέχει για την καθαριότητα του χωριού, αφού πολλοί- όχι πάντα καλοπροαίρετα- τον αποκαλούν «πρόεδρο- σκουπιδιάρη» γιατί ο ίδιος γυρίζει με σκούπα και φαράσι σε κάθε γωνιά του χωριού, με αποτέλεσμα να παραμένει καθαρό και νοικοκυρεμένο, παρά τις ορδές ανθρώπων που το διασχίζουν καθημερινά.
«Η κυβέρνηση δίνει χρήματα στον Δήμαρχο και την Περιφερειάρχη, αλλά οι τελευταίοι δεν δίνουν χρήματα στην Κοινότητα» λέει ο κ. Τρακέλλης στο «Ε». Επίσης αναφέρει ότι όσοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης ή της Ε.Ε. φτάνουν στη Μόρια και βλέπουν την κατάσταση, διαπιστώνουν το πρόβλημα και τίποτα δεν αλλάζει.
Μιλώντας για τα προβλήματα της καθαριότητας, εξηγεί: «Κάθε μέρα, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες κάθονται στο παγκάκι του χωριού, μπορεί να πετούν σκουπίδια, ανθρώπινο είναι αυτό. Γιατί εγώ να γίνομαι ζητιάνος, ζητώντας κάποια χρήματα, ενώ άλλοι κάνουν την πολιτική τους. Το μόνο που μου έδωσαν ήταν δύο ανθρώπους- κι αυτό με τα παρακάλια- για την καθαριότητα. Αλλά τι να σου κάνουν δύο άνθρωποι, όταν από το χωριό περνούν χιλιάδες;»
Μετά, λέει, «είναι ο χείμαρρος έξω από το κέντρο, ο οποίος βρίσκεται στη δικαιοδοσία μας. Θέλουμε να τον καθαρίσουμε. Για να γίνει αυτό, πρέπει να πάω στην Περιφέρεια, να κάνω χαρτί, να έρθει κάποιος από την Περιφέρεια να πει ότι δεν έχει τον ειδικό κωδικό και ότι δεν είναι δική της αρμοδιότητα. Δεν γίνεται εγώ να γίνομαι μπαλάκι, κι ο χείμαρρος εστία μολύνσεως από τα μπουκάλια, τις κουβέρτες, τα καρότσια. Είναι αδιανόητο το ότι δεν μπορώ να βάλω έναν άνθρωπο να καθαρίσει τον χείμαρρο! Θα έπρεπε να υπάρχει ένας κορβανάς για το χωριό, χωρίς να είναι λεφτά στα χέρια μου, να πηγαίνει με αποδείξεις από το τοπικό συμβούλιο στις ανάγκες καθαριότητας του χωριού»
Ακούμε για το προσφυγικό ότι δίνονται τόσα χρήματα, και ειλικρινά… παλαβώνεσαι! Νιώθω σαν ξυπόλητος πρίγκιπας! Δεν μπορεί κανείς να δώσει 30 με 40.000 ευρώ για να βγει η σεζόν;
Πηγή: Εμπρός >>>